Ὁ Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Βόστρων κ. Τιμόθεος, τήν Δευτέραν, 24ην τοῦ μηνός Αὐγούστου, 2020, μετέσχε τῆς ἐξοδίου ἀκολουθίας τοῦ μακαριστοῦ Μιχαήλ Φρειδερίκου, προεξάρχοντος τοῦ Ἐπισκόπου Μεσαορίας κ. Γρηγορίου, ὡς ἐκπροσώπου τοῦ Μακαριωτάτου Ἀρχιεπισκόπου Κύπρου, εἰς τόν Ἱερόν Ναόν Ἁγίας Βαρβάρας, Καϊμακλίου, παρόντων τοῦ ἐκπροσώπου τοῦ Προέδρου τῆς Δημοκρατίας, τοῦ Προέδρου τοῦ ΔΗΚΟ, τῶν Ὑπουργῶν Παιδείας καί Πολιτισμοῦ, Γεωργίας καί Φυσικῶν Πόρων, τοῦ Πρυτάνεως τοῦ Πανεπιστημίου FREDERIC μετά τῆς Συγκλήτου καί τῶν Καθηγητῶν καί ἂλλων ἐξεχουσῶν προσωπικοτήτων τῆς Κυπριακῆς Κοινωνίας.

            Ὁ Μητροπολίτης κ. Τιμόθεος, μετά τόν Πρύτανιν καί τόν ἐκπρόσωπον τοῦ Προέδρου, ἀπηύθυνεν ἐπικήδειον λόγον, ἐνῶ τέσσαρες ἐκ τῶν ὑποτρόφων φοιτητῶν, κατέθεσαν στέφανον ἀνθέων. Ἐπίσης ὑπέβαλεν τά συλλυπητήρια αὐτοῦ πρός τά μέλη τῆς οἰκογενείας Φρειδερίκου καί τόν Πρύτανιν. 

ΕΠΙΚΗΔΕΙΟΣ ΕΙΣ ΜΙΧΑΗΛ ΦΡΕΙΔΕΡΙΚΟΥ

           Ἡ Ἐξαρχία τοῦ Παναγίου Τάφου ἐν Κύπρῳ καί ἡ ταπεινότης μου, ἐκπροσωποῦσαι τό παλαίφατον Πατριαρχεῖον τῶν Ἱεροσολύμων καί τόν Προκαθήμενον αὐτῆς, Μακαριώτατον Πατριάρχην κ. κ. Θεόφιλον τόν Γ΄, συνέχεται ὑπό βαθυτάτης συγκινήσεως καί θλίψεως, ἐκ τῆς ἐκδημίας πρός τήν «ἀγήρω μακαριότητα», τοῦ κατά πάντα προσφιλοῦς, ἀξιοσεβάστου, εὐγενοῦς καί φιλανθρώπου, μακαριστοῦ κυροῦ Μιχαήλ Φρειδερίκου. Πιστεύοντες εἰς τήν αἰώνιον καί ἀτελεύτητον ζωήν, «ἔνθα οὐκ ἔστι πόνος, οὐ λύπη, οὐ στεναγμός» καί ἔνθα πάντες καταντήσομεν καί ἐνδυναμούμενοι ἀπό τούς λόγους τοῦ Ἀποστόλου τῶν Ἐθνῶν Παύλου, ὅτι ἡμεῖς οἱ χριστιανοί δέν πρέπει νά λυπούμεθα καθώς καί οἱ λοιποί, «οἱ μή ἔχοντες ἐλπίδα», προσδοκῶμεν τήν κοινήν ἡμῶν Ἀνάστασιν καί τήν συνάντησιν μετά τῶν προαπελθόντων προσφιλῶν ἡμῶν προσώπων εἰς τήν Βασιλείαν τῶν Οὐρανῶν, διά τήν ὁποίαν ὀφείλομεν νά προετοιμάζωμεν ἑαυτούς εἰς τήν παροῦσαν ζωήν.

   Ὁ ἀείμνηστος κυρός Μιχαήλ, ὡς ἐγνωσμένη και ἐξέχουσα προσωπικότης τῆς κυπριακῆς πολιτείας, πανθομολογουμένως κηδομένη ὑπέρ τῶν Γραμμάτων καί τῶν Ἐπιστημῶν, ἐμφορῆτο ὑπό εὐγενῶν  αἰσθημάτων διά τήν ἐν γένει παιδείαν τῶν νέων, οἱ ὁποῖοι ἀποτελοῦν τό μέλλον τῆς κοινωνίας καί ὡς ἐμβληματική καί ὑποδειγματική μορφή εἰς τόν χῶρον τῆς παιδείας,  μεταξύ τῶν ἄλλων ἀξιεπαίνων κοινωνικῶν, διοργανωτικῶν καί ἐκπαιδευτικῶν αὐτοῦ δραστηριοτήτων καί προτοβουλιῶν, διά τήν διεύρυνσιν τῶν τομέων τοῦ ὑπ’ αὐτοῦ ἱδρυθέντος Πανεπιστημίου, τοῦ ὁποίου ἡ φήμη ἐξηπλώθη καί πέραν τῶν ὁρίων τῆς Μεγαλονήσου, ἐγκολπώθη μετά περισσῆς κατανοήσεως καί γενναιοδωρίας πρότασιν τῆς Ἐξαρχίας τοῦ Παναγίου Τάφου ἐν Κύπρῳ, διά παροχήν ὑποτροφιῶν, εἰς φερέλπιδας ὀρθοδόξους νέους, ἀπόρους καί ἀρίστους, προερχομένους  ἐκ τῶν χωρῶν τῆς ἐκκλησιαστικῆς δικαιοδοσίας τοῦ Ἑλληνορθοδόξου Πατριαρχείου Ἱεροσολύμων, διά νά σπουδάσουν εἰς τό ἔγκριτον Πανεπιστήμιον Frederick. Οὕτως, ὁ μακαριστός κυρός Μιχαήλ, δέν εὐηργέτησεν μόνον τήν κυπριακήν κοινωνίαν, ἀλλά καί τάς χειμαζομένας ἀραβοφώνους χριστιανικάς κοινότητας  εἰς τήν Ἁγίαν Γῆν, ἔνθα ἀγωνίζονται νά ἐπιβιώσουν εἰς τήν γῆν τῶν πατέρων των, ἐν μέσῳ ποικίλων θρησκευτικῶν καί πολιτικῶν ἀντιξοοτήτων, ἐμβολιάζοντας εἰς αὐτάς νέους κατηρτισμένους μέ πανεπιστημιακήν μόρφωσιν, οἱ ὁποῖοι θά  στελεχώσουν τίς τοπικές κοινωνίες.

Ὁρισμένοι ἐκ τῶν προαναφερθέντων ὀρθοδόξων ἀραβοφώνων νέων καί νεανίδων, φοιτούντων κατά τό τρέχον διάστημα εἰς τό Πανεπιστήμιον Φρέντερικ, παρίστανται ἀξιοχρέως εἰς τήν ἐξόδιον ἀκολουθίαν αὐτοῦ, ἀποδίδοντες τήν ὀφειλομένην τιμήν καί τό σέβας πρός τόν σεπτόν νεκρόν, διά τήν μεγαλόψυχον καί πολύτιμον προσφοράν αὐτοῦ, τήν ὁποίαν συνεχίζουν εὐγενῶς οἱ ἄξιοι διάδοχοι αὐτοῦ εἰς τήν Διεύθυνσιν τοῦ Πανεπιστημίου, τούς ὁποίους καί τήν στιγμήν ταύτην ἐγκαρδίως εὐχαριστῶ.

             Καταθέτοντες, λοιπόν, ὡς ἐλάχιστον δεῖγμα σεβασμοῦ, τιμῆς καί εὐγνωμοσύνης πρός τήν περισπούδαστον προσωπικότητα τοῦ ἐκλιπόντος κυροῦ Μιχαήλ Φρειδερίκου, τοῦτον τόν στέφανον τῶν ἀνθέων παρά τήν σορόν αὐτοῦ, ἐκ προσώπου τοῦ Μακαριωτάτου Πατριάρχου Ἱεροσολύμων κ.κ. Θεοφίλου τοῦ Γ΄, τῆς Ἁγιωτάτης Μητρός ἁπασσῶν τῶν Ἐκκλησιῶν, τῆς ἐν Κύπρῳ Ἐξαρχίας τοῦ Παναγίου Τάφου καί τῆς ταπεινότητός μου, δεόμεθα λιπαρῶς καί διαπύρως τοῦ Κυρίου ἡμῶν, ἐξουσιαστοῦ τῶν ζώντων καί τῶν νεκρῶν, ὅπως ἀναπαύσῃ τήν μακαρίαν ψυχήν τοῦ πεφιλημένου νεκροῦ μετά τῶν δικαίων εἰς τήν οὐράνιον Βασιλείαν Του. 

            Συμπαθῶς καί κατά χρέος, διαβιβάζω πρός τούς τεθλιμμένους οἰκείους αὐτοῦ καί εὐπαιδεύτους συνεργάτας εἰς τήν Πανεπιστημιακήν Κοινότητα, τό ὁλόθερμα καί εἰλικρινῆ συλλυπητήρια ἡμῶν καί τήν εὐχήν ὅπως, ὁ Κύριος, παραμυθίσῃ αὐτούς εἰς τό πένθος καί τήν ἀπώλειαν τοιούτου ποδηγέτου καί ἐνισχύσῃ τάς προσπαθείας αὐτῶν ὥστε νά συνεχίσουν ἐπιτυχῶς καί νά ἐπαυξήσουν τό μεγαλεπίβολον ἐκπαιδευτικόν ὅραμα, τό ὁποῖον ὁ ἀλήστου μνήμης πρωτοπόρος συνέλαβεν καί ἐπραγματοποίησεν.

Ἡ μνήμη αὐτοῦ νά εἶναι αἰωνία!