Ἡ Ἱερά Μονή τοῦ Ἁγίου Γεωργίου τοῦ Ρηγάτη.
(Εἰσέτι ὑπό συλλογήν στοιχείων)

Ἡ Ἱερά Μονή τοῦ Ἁγίου Γεωργίου τοῦ Ρηγάτη (ἢ Ὀριάτη), βορείως τῆς Κοινότητος Κυρά τῆς ἐπαρχίας Μόρφου, κτισθεῖσα πρό τῆς ἐποχῆς τοῦ αὐτοκράτορος Νικηφόρου Φωκᾶ (963-969), διατελεῖ Μετόχιον τοῦ Παναγίου Τάφου. Ὁ κ. Παπαγεωργίου Α. ἀναφέρει διά τήν Μονήν ὃτι «Είναι κτισμένη σε απόσταση τεσσάρων χιλιομέτρων περίπου από την κοινότητα Κυρά, πάνω σε ομαλό ύψωμα, και περιβάλλεται από αρκετές σπηλιές. Για τη διπλή ονομασία της υπάρχουν διάφορες ερμηνείες. Στην Eθνική Bιβλιοθήκη του Παρισιού σώζεται ελληνικός κώδικας (αρ. 497) στον οποίο σημειώνεται ότι γράφτηκε από τον βυζαντινό αξιωματούχο Νικήτα στα χρόνια του Νικηφόρου Φωκά και αφιερώθηκε στη μονή το 970/1. Η μονή μνημονεύεται σε ιταλικό έγγραφο του 1553. Ο μοναχός Βασίλειος Μπάρσκι, που επισκέφτηκε τη μονή το 1735, παρέμεινε σε αυτήν δέκα ημέρες, την περιέγραψε στο ημερολόγιό του και σχεδίασε «την πιστήν εικόνα της με μεγάλη προσοχή». Τότε υπήρχαν δύο εκκλησίες, η μία καμαροσκέπαστη και η άλλη με τρούλο και διακοσμημένη με τοιχογραφίες. Σήμερα στη θέση τους σώζεται δίκλιτη εκκλησία. Τμήματα των τοίχων της ανήκουν στις παλαιότερες εκκλησίες που περιγράφει ο Μπάρσκι».

Ἡ Μονή ἀνεκαινίσθη ὀλίγον χρόνον πρό τῆς τουρκικῆς εἰσβολῆς. Ἐλεηλατήθη καί κατεστράφη ὑπό τῶν εἰσβολέων, σήμερον δέ εὑρίσκεται ἐν ἐρειπιώδει καταστάσει. Παρά τάς διαβουλεύσεις καί τήν ἀπό τοῦ ἒτους 2008 διεξαχθεῖσαν ἀλληλλογραφίαν πρός τήν συσταθεῖσαν μεικτήν Ἐπιτροπήν Ἑλληνο-κυπρίων καί Τουρκο-κυπρίων διά τήν διάσωσιν τῶν θρησκευτικῶν Μνημείων, τῇ ἐπεμβάσει καί τοῦ Πανιερωτάτου Μητροπολίτου Μόρφου, ἐν τούτοις, μέχρι στιγμῆς, οὐδεμία ἐλήφθη παρ’ αὐτῆς πρόνοια.

Ὁ πατριάρχης Ἱεροσολύμων κ. Θεόφιλος, συνοδευόμενος ὑπό τοῦ Μητροπολίτου Βόστρων κ. Τιμοθέου, Ὑπευθύνου διά τήν ἀνασυγκρότησιν τῆς ἐν Κύπρῳ Ἐξαρχίας καί τοῦ Ἀρχιεπισκόπου Ἀβήλων κ. Δωροθέου, ἐπεσκέφθησαν τήν Μονήν τόν Μάρτιον τοῦ 2011 καί διεπίστωσαν τάς προκληθείσας εἰς αὐτήν καταστροφάς.

Βιβλιογραφία
ΠΑΠΑΓΕΩΡΓΙΟΥ Α., «Γεωργίου Αγίου Ρηγάτη εκκλησία», ΜΚΕ 4 (1986), σ. 54.
ΠΑΠΑΓΕΩΡΓΙΟΥ Κ., Κυπριακά μοναστήρια, σ. 414-415. ΣΤΥΛΙΑΝΟΥ Α., Αι περιηγήσεις του Ρώσσου Μοναχού Βασιλείου Γρηγόροβιτς Βάρσκυ, σ. 55-56 [Απρίλιος 1735].
ΧΑΤΖΗΨΑΛΤΗΣ Κ., «Βυζαντινά και κυπριακά του 10ου μ.Χ. αιώνος. Προσωπογραφικά-Τοπωνυμικά-Μοναστηριακά», ΕΚΜΙΜΚ 2 (1993), σ. 245-256.
Μέρος τῶν ἀνωτέρω πληροφοριῶν ἐλήφθησαν μετ’ εὐχαριστιῶν ἐκ τῆς ἱστοσελίδος : www.athosmemory.com/cyprus/index.php?option=com