Μέ πρότασιν τοῦ Μακαριωτάτου Πατριάρχου Ἱεροσολύμων κ. Θεοφίλου τοῦ Γ΄ου καί ἀπόφασιν τῆς Ἁγίας καί Ἱερᾶς Συνόδου τοῦ Πατραρχείου, ὁ Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Βόστρων κ. Τιμόθεος, ὡρίσθη ἐκπρόσωπος εἰς τούς ἑορτασμούς τῆς Ἁγιωτάτης Ἐκκλησίας Τσεχίας καί Σλοβακίας, οἱ ὁποῖοι διωργανώθησαν ἐπ’ εὐκαιρίᾳ τῆς ἐπετείου 1150 ἐτῶν ἀπό τῆς ἐλεύσεως εἰς τήν Μοραβίαν τῶν ἁγίων Κυρίλλου καί Μεθοδίου, τῶν Ἱεραποστόλων τῶν Σλαύων.

Οἱ ἑορτασμοί ἒλαβον χώραν εἰς τήν Μοραβίαν, μέ ἐπίκεντρον τήν πόλιν Μπρνό καί διήρκεσαν ἀπό 23^ης μέχρι καί 26^ης Μαΐου, 2013, μέ τήν συμμετοχήν τῶν ἐκπροσώπων τῶν Ὀρθοδόξων Ἐκκλησιῶν καί τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριάρχου Βαρθολομαίου, ἐκορυφώθησαν δέ μέ ὑπαίθριον Πανορθόδοξον Συλλείτουργον εἰς τήν τοποθεσίαν Mikulcice, ὃπου ἢρχισαν τό ἒργον των οἱ φωτισταί τῶν Σλαύων.

Ὁ Σεβασμιώτατος κ. Τιμόθεος, ἐπέδωσεν εἰς τόν Τοποτηρητήν τῆς Ἐκκλησίας Τσεχίας καί Σλοβακίας κ. Συμεών, Μητροπολίτην Ὀλομούτς καί Μπρνό, ἐκ μέρους τοῦ Πατριαρχείου Ἱεροσολύμων, ὡραιωτάτην Εἰκόνα τῆς Παναγίας τῆς Ἱεροσολυμιτίσσης εἰς εὐλογίαν καί ἐνίσχυσιν τοῦ πιστοῦ λαοῦ. Ἐπίσης, ὁ κ. Τιμόθεος, κατέθεσεν εἰς τόν Σεβασμιώτατον Τοποτηρητήν κ. Συμεών καί τόν ἀκόλουθον χαιρετισμόν: 

«Σεβασμιώτατε Μητροπολῖτα Ὀλομόουτς καί Μπρνό κ. Συμεών,

Τοποτηρητά τῆς Ἁγιωτάτης Ἐκκλησίας τῶν χωρῶν Τσεχίας καί Σλοβακίας,

            Ἐν τῇ μυσταγωγούσῃ τήν σωτηρίαν τοῦ ἀνθρώπου Ἐκκλησίᾳ τοῦ Χριστοῦ, βιοῦμεν διαχρονικῶς τό ἐξαίσιον γεγονός τῆς Ἀναστάσεως, τό στερρόν ἒρεισμα τῆς Πίστεως ἡμῶν, ἂνευ τῆς ὁποίας «κενόν τό κήρυγμα ἡμῶν» (Α΄ Κορ. 15:14) καί ὃλως ἰδιαιτέρως ἑορτάζομεν τοῦτο κατά τήν λαμπροφόρον ταύτην περίοδον τοῦ Θείου Πάσχα. Προερχόμενος ἐκ τῆς Ἁγίας Γῆς, τῆς κοιτίδος τοῦ Χριστιανισμοῦ καί διαπιστώσας, ὣς ποτε οἱ Ἀπόστολοι Πέτρος καί Ἰωάννης καί αἱ πρό αὐτῶν Μυροφόροι τό κενόν τοῦ Μνημείου, τοῦ Παναγίου, δηλονότι καί Ζωοδόχου Τάφου τοῦ Σωτῆρος ἡμῶν Χριστοῦ, ἒνθεν τό ἀπαστράψαν φῶς τῆς Ἀναστάσεως, ἐφώτισεν ταῖς ζωηφόροις μαρμαρυγαῖς καί σωτηρίοις ἀκτῖσι τοῦ Εὐαγγελίου ἃπασαν τήν Οἰκουμένην, ἀπευθύνω περιχαρής πρός τήν ὑμετέραν ἀγάπην, τούς περί αὐτήν Σεβασμιωτάτους Ἱεράρχας, τόν εὐσεβῆ κλῆρον καί ἐν γένει τό φιλόχριστον πλήρωμα τῆς Ἁγιωτάτης ὑμῶν Ἐκκλησίας, τό ἀναστάσιμον καί ἀγγελόφθεγκτον μήνυμα Χριστός Ἀνέστη!

            Μεταφέρω ἐν ταὐτῷ, καθηκόντως, πρός τήν φιλόθεον ταύτην καί ἑορταστικήν Σύναξιν, τόν εὐφρόσυνον χαιρετισμόν τοῦ Μακαριωτάτου Πατριάρχου τῆς Μητρός τῶν Ἐκκλησιῶν, κ. κ. Θεοφίλου τοῦ Γ΄ου, τόν ὁποῖον ἒχω τήν τιμήν ἳνα ἐκπροσωπῶ καί τῆς περί Αὐτόν Ἱερᾶς Ἁγιοταφιτικῆς ἡμῶν Ἀδελφότητος, ἀμφοτέρων συγχαιρόντων ἐπί τῇ ἐξάρσει τῆς ἱστορικῆς ταύτης καί σωτηριώδους ἐπετείου, τῆς συμπληρώσεως δηλονότι, Χιλίων Ἑκατόν Πεντήκοντα ἐτῶν, ἀπό τῆς εὐλογημένης ἐκείνης περιόδου, κατά τήν ὁποίαν, οἱ Ἃγιοι Κύριλλος καί Μεθόδιος, προπεμφθέντες ὑπό τοῦ πεφωτισμένου ἐκκλησιαστικοῦ ἀνδρός, ἐν ἁγίοις δέ πατρός ἡμῶν Φωτίου, πατριάρχου Κωνσταντινουπόλεως, τοῦ δικαίως ἐπικληθέντος Μεγάλου, ἒφθασαν εἰς τήν γῆν ταύτην τῆς Μοραβίας καί ἢρχισαν κηρύττοντες Χριστόν ἐσταυρωμένον καί Τοῦτον ἐκ νεκρῶν Ἀναστάντα διά τήν σωτηρίαν τοῦ ἀνθρωπίνου γένους. Οὗτοι, ἐμφορούμενοι ὑπό ἐνθέου καί ἱεραποστολικοῦ ζήλου, ἐνέσπειραν τόν Λόγον τοῦ Θεοῦ, μετελαμπάδευσαν ἐκ τοῦ κλεινοῦ κέντρου τοῦ Βυζαντίου, τήν θείαν Αὐτοῦ Διδασκαλίαν καί δι’ Αὐτῆς, ἒλαμψεν εἰς τόν γεωγραφικόν τοῦτον χῶρον, εἰς τόν ὁποῖον σήμερον φιλοξενούμεθα, ἡ Χάρις τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, ὁ δέ λαός, «ὁ καθήμενος ἐν σκότει καί σκιᾷ θανάτου εἶδεν φῶς μέγα», ἠτένισεν διά τῶν ὀφθαλμῶν τῆς ψυχῆς τόν «Ἣλιον τῆς Δικαιοσύνης», τόν φωτίζοντα πάντα ἂνθρωπον ἐρχόμενον εἰς τόν κόσμον, τόν Λυτρωτήν καί Σωτῆρα Χριστόν.

            Οἱ ἃγιοι Κύριλλος καί Μεθόδιος, ἐν μέσῳ πολλῶν πειρασμῶν, ἐδίδαξαν πρωτίστως «τά χαρίσματα τά κρείτονα», τό φῶς τῆς Θεογνωσίας, τήν Εὐαγγελικήν Ἀλήθειαν, πρός ἀνύψωσιν τοῦ πνεύματος καί ἐπεδόθησαν παραλλήλως εἰς τήν ἐπιμόρφωσιν τοῦ λαοῦ, διά τῆς δημιουργίας τοῦ Σλαυωνικοῦ Ἀλφαβήτου, ἳνα δι’ αὐτοῦ, μεταδωθῶσι καί διερμηνευθῶσι τά Δόγματα τῆς Πίστεως καί αἱ ψυχοσωτήριοι ἐντολαί τῆς Ἐκκλησίας καί προωθηθῇ ἡ κατά Χριστόν καί ἐν γένει παιδεία τοῦ λαοῦ τῆς Μοραβίας. Ἐκ τῆς εὐεργετικῆς ταύτης συμβολῆς τῶν ἱερῶν Διδασκάλων, ἒμελλον ἳνα διά τῆς Σλαυωνικῆς γλώσσης ἐπωφεληθῶσιν καί οἱ γείτονες λαοί, εἰς τούς ὁποίους διεδόθη τό Μυστήριον τῆς ἐνσάρκου Οἰκονομίας καί εἰς τάς ψυχάς τῶν ὁποίων ἑδραιώθη ἡ Ὀρθόδοξος Πίστις.

            Δοξάζομεν, ὃθεν, τόν ἐν Τριάδι Προσκυνούμενον Θεόν, ὃτι ὁ σπόρος, τόν ὁποῖον ἐνέσπειραν οἱ τιμώμενοι Ἃγιοι Ἱεραπόστολοι, ἒπεσεν «εἰς γῆν ἀγαθήν» καί ἀνεφύη εἰς δένδρον ἀγλαόκαρπον, παρά τά συναναφυέντα σύν τῷ χρόνῳ ζιζάνια καί τούς τριβόλους, τούς γενομένους διωγμούς ἐκ μέρους τῶν «παρεισάκτων ψευδαδέλφων», «οἳτινες παρεισῆλθον κατασκοπεῦσαι τήν ἐλευθερίαν ἡμῶν» (Γαλ. 2:4). Ἡ ἐνταῦθα Ἐκκλησία, διά θυσιῶν καί ἀγώνων πολλῶν ἐκράτησεν ἂσβεστον τήν δᾷδα τοῦ Ὀρθοδόξου φρονήματος, ἀπέδειξεν περιτράνως ὃτι ζωογονεῖ τό «μικρόν ποίμνιον», τούς εὐλαβεῖς αὐτῆς χριστιανούς καί ὡς «ἡ μικρά ζύμη, τό ὃλον φύραμα ζυμοῖ» (Α΄Κορ, 5:6), ἀνθεῖ καί μεγαλουργεῖ καί δίδει τήν ὀρθήν καί ζῶσαν μαρτυρίαν τοῦ ταφέντος, ἀλλά καί ἐν δόξῃ Ἀναστάντος Χριστοῦ, ἐν τῇ εὑρυτέρᾳ ταύτῃ περιοχῇ, πρός δόξαν Θεοῦ.

            Τούτων ἁπάντων ἓνεκεν, ἡ ἑόρτιος αὓτη ἐπετειακή πανορθόδοξος συνάθροισις, εἰς τήν ὁποίαν συμμετέχουσιν, ὁ Παναγιώτατος Οἰκουμενικός Πατριάρχης καί οἱ Σεβασμιώτατοι Ἐκπρόσωποι τῶν Ἁγιωτάτων Ὀρθοδόξων Ἐκκλησιῶν, ἀξιοχρέως ἐξαίρει τήν ἐμμονήν εἰς τήν Πίστιν τῆς ἀδελφῆς Ἐκκλησίας τῶν χωρῶν Τσεχίας καί Σλοβακίας, ὁλοθύμως ἐπικροτεῖ τήν ἀφοσίωσιν αὐτῆς, εἰς τήν προτροπήν τοῦ Ἀποστόλου Παύλου, εἰπόντος, «μνημονεύετε τῶν ἡγουμένων ὑμῶν, οἳτινες ἐλάλησαν ὑμῖν τόν Λόγον τοῦ Θεοῦ, ὧν ἀναθεωροῦντες τήν ἒκβασιν τῆς ἀναστροφῆς, μιμεῖσθε τῇ πίστει» (Ἑβρ. 13:7) καί προβάλλει τήν εὐλαβῆ ταύτην ὁμήγυριν, ὡς εὐγνωμοσύνης μνημόσυνον, ἐπί τῇ μεγίστῃ συμβολῇ τῶν ἁγίων αὐταδέλφων Κυρίλλου καί Μεθοδίου, εἰς τήν ἐξάπλωσιν τοῦ Χριστιανισμοῦ καί εἰς τήν ἑδραίωσιν τοῦ Ὀρθοδόξου φρονήματος εἰς τήν κεντρικήν καί βόρειον Εὐρώπην. Προσέτι, σύσσωμος ἡ Ὀρθοδοξία, ὑπογραμμίζει διά τῆς συμμετοχῆς αὐτῆς, τήν σημασίαν, τήν ὁποίαν ἀποδίδει ἡ καθολική Ἐκκλησία εἰς τό σπουδαῖον ἱεραποστολικόν ἒργον τῶν ἁγίων τούτων Ἀνδρῶν, τό ὁποῖον σημειωθήτω ἐπῃνέθη ἐν καιρῷ καί ἐνισχύθη καί ὑπό τῆς Ἐκκλησίας τῆς πρεσβυτέρας Ρώμης.

            Ἐν κατακλεῖδι, ὁλοθύμως συγχαίροντες ἐπί τούτοις, χαιρετίζομεν καθηκόντως, πλήρεις ἀγάπης καί πνευματικῆς ἀγαλλιάσεως τό γεγονός καί παρακαλῶ ὃπως δεχθῆτε ἐκ μέρους τῆς Ἁγιωτάτης Μητρός τῶν Ἐκκλησιῶν τήν Ἱεράν Εἰκόνα τῆς Παναγίας τῆς Ἱεροσολυμιτίσσης, εἰς εὐλογίαν καί ἐνίσχυσιν τοῦ πιστοῦ λαοῦ τοῦ Θεοῦ. Εὐχαριστοῦντες ἐν ταὐτῷ ἐγκαρδίως διά τήν ἀπευθυνθεῖσαν πρόσκλησιν συμμετοχῆς ἐν τῇ ἐπετείῳ ταύτῃ, εὐχόμεθα ὃπως καί ἐν τοῖς χαλεποῖς τούτοις καιροῖς, τούς ὁποίους διέρχεται ἡ ἀνά τόν κόσμον Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ, μέσῳ τῆς ἐπιχειρουμένης παγκοσμιοποιήσεως καί τῆς ὑπό πολλῶν εἰσηγουμένης καί προωθουμένης «συγκλίσεως» τῶν θρησκευτικῶν διαφορῶν, χάριν τῆς τῶν πάντων ἑνότητος καί τῆς ἑνιαίας μαρτυρίας, ἡ ὑμετέρα, ἀδελφή ἡμῶν Ὀρθόδοξος Ἐκκλησία, δοκιμασθεῖσα καί ἐν τοῖς ἐσχάτοις καιροῖς, «ὡς χρυσός ἐν χωνευτηρίῳ», συνεχίσῃ «μετά παρρησίας, ἀκατακρίτως» τόν ἀγῶνα, ὑπέρ διατηρήσεως ἀλωβήτου τῆς Πίστεως τῶν Πατέρων, ἑπομένη τῶν λόγων τοῦ Ἀποστόλου: «στήκετε καί κρατεῖτε τάς Παραδόσεις, ἃς ἐδιδάχθητε» (Β΄ Θεσ. 2!15), πρός ψυχικήν μέν ὠφέλειαν τῶν ἐγγύς καί τῶν μακράν διαβιούντων τέκνων αὐτῆς, πνευματικήν δέ προαγωγήν καί συνοχήν τοῦ φιλοχρίστου ποιμνίου αὐτῆς, ἐν ταῖς δοκιμασίαις, ταῖς θλίψεσι καί τοῖς πειρασμοῖς, ἳνα ὑμνῆται καί δοξάζηται «ἐν ἑνί στόματι καί μιᾷ καρδίᾳ», ὁ δι’ ἡμᾶς σταυρωθείς καί ἀναστάς Σωτήρ ἡμῶν Χριστός, ἓως τῆς συντελείας τῶν αἰώνων.

                        Ἀληθῶς ἀνέστη ὁ Κύριος!»