Τό ἐξαίρετον καί κοσμοσωτήριον γεγονός τῆς Ἐνανθρωπήσεως τοῦ Θεοῦ Λόγου ἑωρτάσθη εἰς τήν ἐν Κύπρῳ Ἐξαρχίαν, τῇ συμμετοχῇ τῶν πιστῶν, τηρουμένων τῶν ἀνακοινωθέντων μέτρων διά τήν ἀναχαίτισιν τῆς πανδημίας. Εἰς τόν Ὂρθρον ἐχοροστάτησεν ὁ Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Βόστρων κ. Τιμόθεος, καί ἀκολούθως ἐτέλεσεν πανηγυρικῶς τήν θείαν Λειτουργίαν, συλλειτουργούντων τοῦ Αἰδεσιμ. Πρωτοπρ. π. Νικολάου Ἀρέστη καί τοῦ Διακόνου π. Παϊσίου.

            Εἰς τό «Κοινωνικόν», ὁ π. Νικόλαος, ἀνέγνωσε τό μήνυμα τοῦ Σεβασμιωτάτου διά τήν ἑορτήν τῶν Χριστουγέννων. Τό κείμενον ἒχει ὡς ἓπεται:

«Ἀγαπητοί μου ἀδελφοί, φιλόχριστο Ἐκκλησίασμα,

«Σήμερον ὁ Χριστός, ἐν Βηθλεέμ γεννᾶται ἐκ Παρθένου.

[…] Αἱ δυνάμεις τῶν οὐρανῶν ἀγάλλονται καί

ἡ γῆ σύν τοῖς ἀνθρώποις εὐφραίνεται […]»

(Στιχηρόν τῶν Αἴνων τοῦ Ὄρθρου τῶν Χριστουγέννων).

ν μέσῳ τῆς ἐνσκηψάσης πανδημίας, κατά τήν πολύμηνον διάρκειαν τῆς ὁποίας, ἡ παγκόσμιος κοινότης βιώνει τήν ἀγωνίαν, τόν φόβον καί τόν θάνατον, ἡ ἑορτή  τῶν Γενεθλίων Χριστοῦ σωματικῶς, μᾶς παρέχει τήν βεβαιότητα ὅτι ἀπό φιλανθρωπία «ἐπεσκέψατο ἡμᾶς ἐξ’ ὕψους ὁ Σωτήρ ἡμῶν», οὓτως ὣστε, ὃσοι πιστεύουν εἰς Αὐτόν, «νά ἒχουν ζωήν καί κάθε τί καλόν καί χρήσιμον» (Ἰω. 10,10). Ὁ Ἰησοῦς Χριστός, ὁ ὁποῖος εἶναι ἡ «αὐτοζωή», εἶχε τήν ἲδια οὐσία καί τά ἲδια ἂπειρα ἰδιώματα μέ τόν Θεό, ἡ ἀπαράλλακτος εἰκόνα καί μορφή τοῦ Θεοῦ, δηλαδή ὁ ἲδιος ὁ Θεός, ἐν τούτοις, καταδέχθηκε καί ἂδειασε, τρόπον τινά, τόν ἑαυτόν του, ἒλαβε μορφή δούλου καί ἒγινε ὃμοιος μέ τούς ἀνθρώπους (Φιλιπ. 2,6-7), γιά νά σώσῃ τόν κάθε ἂνθρωπο καί νά τόν ἀνεβάσῃ εἰς τόν οὐρανόν. Ἐφ’ ὃσον, λοιπόν, ἐμεῖς πιστεύομε εἰς τήν ἐνανθρώπισή Του καί δεχόμεθα νά κάνωμε βίωμά μας τό Εὐαγγέλιον Του, τό ὁποῖον μᾶς ἂφησε γιά τήν σωτηρία μας, ἐμβολιαζόμεθα μέ τό ἀντίδοτον τῆς φθορᾶς καί τοῦ θανάτου, πού εἶναι Αὐτός, ὁ ζωοδότης Χριστός, ὁ ὁποῖος θεραπεύει κάθε ἀσθένειαν καί κάθε σωματικήν ἀδυναμίαν μεταξύ τοῦ λαοῦ. (Ματθ. 4,23).      

            Τό πνεῦμα τῆς μεγάλης αὐτῆς ἑορτῆς βιώνει ὁ πιστός, μέ τήν συμμετοχήν του εἰς τό Μυστήριον τῆς Θείας Εὐχαριστίας, ὃταν μεταλαμβάνει τό Σῶμα καί τό Αἷμα τοῦ Χριστοῦ, τά ὁποῖα προσφέρονται γιά τήν θεραπεία ψυχῆς καί σώματος καί «εἰς ζωήν αἰώνιον». Αὐτήν τήν θεία καί μεγάλη δωρεά ὃμως, ἐφέτος σέ πολλές χῶρες τήν στεροῦνται οἱ χριστιανοί, ἕνεκα τῶν ἐπιβληθέντων κυβερνητικῶν μέτρων, πρός ἀναχαίτισιν τῆς θανατηφόρου νόσου καί λογῳ τῶν ὁποίων ἀπαγορεύεται ἡ φυσική παρουσία τῶν πιστῶν εἰς τούς Ναούς. Ἡ ἀπόφασις αὕτη, ἡ ὁποία ἀποσκοπεῖ εἰς τήν διαφύλαξιν τῆς σωματικῆς ὑγιείας, προκαλεῖ πόνον καί στενοχωρίαν εἰς τούς ὀρθοδόξους πιστούς, ἐφ’ ὅσον μέ τόν τρόπον αὐτόν τούς ἀποξενώνει ἀπό τήν ζωοπάροχον χάριν, τῆς ἐπικοινωνίας των μέ τόν Χριστόν, μέσω τοῦ Ὁποίου ἐπέρχεται θεραπεία, ὂχι μόνον γιά τίς ἀσθένειες τοῦ φθαρτοῦ μας σώματος, ἀλλά καί τῆς ἀθανάτου ψυχῆς μας. Ἡ ταλαιπωρία αὐτή εἶναι ὀδυνηρή μέν, ἀλλά αἰτιολογεῖται ἀπό τήν ἀγάπην πρός τόν πλησίον, τόν ὁποῖον ὀφείλουμε νά προστατεύσουμε ὃπως καί τούς ἑαυτούς μας.

            Ἐξ  ἀφορμῆς τῆς δυσανασχετίσεως, ἡ ὁποία προκαλεῖται ἐξ αὐτοῦ τοῦ γεγονότος, ἀς στρέψωμε τήν σκέψη μας τίς ἃγιες αὐτές ἡμέρες καί πρός τούς ἀδελφούς μας χριστιανούς, οἱ ὁποῖοι, σέ διάφορα σημεῖα τοῦ κόσμου, γιά τήν πίστιν τους εἰς τόν Ἱησοῦν Χριστόν, δοκιμάζονται καί θανατώνονται μέ μαρτυρικόν τρόπον καί οἱ ἐλάχιστες φωνές διαμαρτυρίας διά τήν ἐμφανῆ συστηματικήν καταπάτησιν τῆς ἐλευθερίας τῆς λατρείας καταπνίγονται.   Ἀς ἱκετεύσωμεν τόν συγκαταβάντα διά τήν σωτηρίαν μας Λυτρωτή, νά προστατεύῃ τά παιδιά του καί νά τά ἐνισχύῃ εἰς τήν ὁμολογίαν τους. Ἑκατομμύρια συνάνθρωποί μας σέ ὃλον τόν κόσμον, πεθαίνουν ἀπό τήν πεῖνα καί μάλιστα παιδιά, ἢ τά ἐκμεταλλεύονται οἱ ἰσχυρότεροι, ἀκόμη καί εἰς ἀνεπτυγμένες χῶρες, ἂλλοι ζοῦν κάτω ἀπό ἂθλιες καί ἀπάνθρωπες συνθῆκες, ἀπό τήν ἀδιαφορία καί τήν ἒλλειψη μερίμνης δι’ αὐτούς καί ἂλλοι ἐπί δεκαετίες ὑποφέρουν ἀπό τίς ἐμπόλεμες συρράξεις, τήν τρομοκρατία καί τήν βαρβαρότητα κατακτητῶν, κάτι τό ὁποῖον γνωρίζει πολύ καλά ὁ Κυπριακός Ἑλληνισμός, ἓνα μέρος τοῦ ὁποίου ξεριζωμένο ἀπό τήν πατρογονική του γῆ, χρόνια τώρα ἀναμένει τήν ἐπίλυσιν τοῦ προβλήματος, διά τήν ὁποίαν, οἱ μεγάλες δυνάμεις καί οἱ Εὐρωπαῖοι Ἑταῖροι μας δείχνουν ἐλάχιστον ἐνδιαφέρον.

            Παρ’ ὃλα αὐτά, ἐμεῖς, ὃπως λέγει ὁ Ἀπόστολος Παῦλος, θλιβόμενοι, χωρίς ὃμως νά φθάνωμεν εἰς ἀδιέξοδον καί καταθλιπτικήν στενοχωρίαν, ἐκφράζοντες ἀπορίαν γιά ὃσα συμβαίνουν, ἀλλά χωρίς νά χάνωμε τό θάρρος μας,... διωκόμενοι ἀπό ψευδαδέλφους, ἀλλά χωρίς νά μᾶς ἐγκαταλείπει ὁ Θεός, μερικές φορές μάλιστα, καταβαλλόμενοι καί λυγίζοντες κάτω ἀπό τόν πόλεμο τῶν ἐχθρῶν μας, ἀλλά χωρίς νά αἰσθανόμεθα ἠτημένοι, (Β΄ Κορ. 4,9) βέβαια καί ὃλα αὐτά μέ τήν θεία χάρη τοῦ Χριστοῦ, ὀφείλουμε νά παραμένουμε ἑνωμένοι μέ τόν Χριστόν. Διά τόν λόγον αὐτόν, «συγκεντρω-μένοι ὃλοι μαζί, σάν μιά καρδιά προσευχόμενοι καί δεόμενοι», ἂς ἒχωμε ἀπόλυτον ἐμπιστοσύνην εἰς τήν πρόνοιαν τοῦ Θεοῦ καί τήν βεβαιότητα ὃτι, οὒτε ὁ θάνατος, μέ τόν ὁποῖον μας ἀπειλοῦν, ..... οὒτε αἱ περιστάσεις καί τά γεγονότα τοῦ παρόντος, οὒτε αὐτά πού μπορεῖ νά συμβοῦν εἰς τό μέλλον,.... οὒτε καμμία ἂλλη κτίση διαφορετική καί κατάσταση, ἀπό αὐτήν πού βλέπομεν, θά μπορέσει κάποτε νά μᾶς χωρίση ἀπό τήν ἀγάπη τοῦ Θεοῦ, (Ρωμ. 8,38-39) καί ἀπό τήν ἐπικοινωνία μας μέ Αὐτόν.

           Ἒχοντες λοιπόν, τήν ψυχήν μας γεμάτη ἀπό ἐλπίδα εἰς τήν ἄφατον φιλανθρωπίαν τοῦ Θεοῦ, λόγῳ τῆς ὁποίας «ὁ Λόγος σάρξ ἐγένετο καί ἐσκήνωσεν ἐν ἡμῖν» (Ἰω. 1,14), δεόμεθα ἐνθέρμως πρός Αὐτόν, νά κρατήσῃ ἑνωμένην τήν Ὀρθόδοξη Ἐκκλησίας μας, μέ γνώμονα τούς ἱερούς Κανόνες  καί ἀπαλλάξῃ αὐτήν ἀπό τίς ἐσωτερικές ἒριδες, οἱ ὁποῖες προκαλοῦνται ἀπό  ἰδιοτελῆ συμφέροντα καί ἐγωϊσμούς. Νά λαλήσῃ ἀγαθά ὑπέρ τῆς Ἁγίας Του Ἐκκλησίας εἰς τούς ἄρχοντας τοῦ αἰῶνος τούτου, νά ἐφοδιάσῃ τίς καρδιές ὃλων τῶν ἀνθρώπων μέ πίστη καί δύναμη ἐνώπιον τῆς φοβερᾶς ἀπειλῆς τοῦ θανατηφόρου Κορωνοϊοῦ, ἡ ὁποία παράλληλα μᾶς παιδαγωγεῖ, διά νά ἒλθωμεν εἰς μετάνοιαν καί ἐπίγνωσιν τῆς ἀληθείας (Α΄Τιμ.2,4). Τέλος ἀς παρακαλέσωμεν τόν Νηπιάσαντα Θεόν Λόγον νά μᾶς ἀξιώσῃ νά βιώσουμε ἐσωτερικά καί εὐφρόσυνα πνευματικά τήν σωτήρια διά τό ἀνθρώπινον γένος καί ὑπερκόσμια Γέννησή Του, εἰς τήν φάτνην τῆς καρδίας καθενός ἀπό ἐμᾶς.

          Μέ διάπυρον εὐχαριστίαν πρός τόν Θεόν καί πολλήν ἐνδόμυχον ἀγάπην πρός ὃλους ἐσᾶς, τούς ὁποίους εὐχαριστῶ γιά τήν εἰλικρινῆ καί συνεχῆ συμπαράστασίν σας πρός τήν ἐν Κύπρῳ Εξαρχίαν, σᾶς ἀπευθύνω τίς πλέον εἰλικρινεῖς καί ἐγκάρδιες εὐχές μου γιά τήν ἑορτήν τῆς Γεννήσεως τοῦ Κυρίου μας καί γιά τό ἀνετέλλον Νέον Ἒτος, τό ὁποῖον εἲθε νά εἶναι εὐλογημένον, εἰρηνικόν, αἲσιον διά τήν δικαίαν καί μόνιμον ἐπίλυσιν τοῦ Κυπριακοῦ προβλήματος, γεμάτο ἀγαθά, ἐπιθυμητά καί θεάρεστα.

            Ἡ χάρις τοῦ Θεοδέγμονος Σπηλαίου τῆς Ἁγίας Βηθλεέμ, ὃπου ἐτέχθη ἐκ τῆς Παρθένου, ὁ Κύριος ἡμῶν Ἰησοῦς Χριστός νά εἶναι μαζί σας.

            Διάπυρος πρός Αὐτόν εὐχέτης,

† ὁ Μητροπολίτης Βόστρων Τιμόθεος,

Ἔξαρχος τοῦ Παναγίου Τάφου ἐν Κύπρῳ.»

            Μετά τό πέρας τῆς λειτουργίας, εἰς τούς πστούς, προσεφέρθη ἡ πατροπαράδοτος  αὐγολέμονη καί διάφορα παραδοσιακά γλυκίσματα.